Rillingen over mijn hele lijf

hey cindy,

In m’n mailbox kwam ik jouw mail tegen waarin het ging over de Rite die mooie zondag op het strand.  daar wilde ik altijd nog op reageren, hierbij dus.

de dagen daarna (en nog steeds)  veel verwarring, emotie, en wat al niet meer. alleen weet ik niet of dit nou daaraan gelinkt was. de laatste maand zit ik in een gigantische emotionele roller-coaster. Wat die dag me gebracht heeft ?  vooral het langdurig zitten en (proberen) mediteren heeft me met vlagen in mezelf laten kijken.

Wat ik heel bijzonder vond: de mannen-kring om ons heen voelde als een veilige omarming. ik zat dus met m’n ogen dicht en ineens voelde ik een gat rechts achter me waar wind doorheen kwam. ik keek op en zag dat Andre was opgestaan en wat te drinken pakte. zo bijzonder heel bewust heb ik niet naar de Rites van de andere vrouwen gekeken. ik ken mezelf; dan ga ik bedenken aan welke eisen ik moet gaan voldoen 😉

Het liep dus zo dat ik als laatste kwam, en helemaal op het laatste, het allerlaatste, kwam dat waar ik de hele dag op had gewacht. en het was het wachten meer dan waard. De woorden van de Rite heb ik nog vaak voor mezelf herhaald en toen, op dinsdagmiddag in de auto, heb ik het in het nederlands gezegd : De Baarmoeder is geen plek om angst en pijn te bewaren, De Baarmoeder is er om te scheppen en het leven te geven

nou, dat kwam binnen. de rillingen over mijn hele lijf.

lieve cindy, hartelijk dank dat je samen met alima die zonnige zomermiddag voor me hebt willen zorgen